8 mei

Wat zal deze dag ons weer brengen? Het is een speciale dag: Jerusalem Day; vele Joden trekken met hun vlaggen de hele stad door, soms zelfs wat provocerend. Arabieren kijken gelaten toe, soms ook provocerend. Een zeppelin hangt in de lucht om de boel extra in de gaten te houden.

Zo hebben zij ons in de drie busjes gezien in de Arabische wijk Silvan; daarin wonen 5000 Palestijnen op een historisch beladen plek, de ofel van David. Daar waar hij via nu de tunnel van Hizkia en daarvoor ene Kanaänitische zijtak de stad veroverde op koning Jebus.

In 1991 begon een eerste groep Zionisten dit gebied te bezetten; via inlichtingen kwamen zij er achter wie er naast hen woonde, sinds wanneer etc. Als er een belangrijke archaeologische vondst gedaan kon worden, stelde men (een Zionistische groep kreeg de zeggenschap over de exploitatie van dit gebied) middels advocaten alles in het werk om de woning boven de vondst in handen te krijgen. De eigenaar moest bewijzen dat hij de eigenaar was (op grond van Turkse gegevens) en het huis permanent bewoonde – en niet door een familielid.

We zagen inderdaad keurige Joodse huizen (met veel camerabewaking) die er voor 1991 niet stonden.

’s Middags zagen we in een andere Arabische wijk zelfs een opgedeelde woning waar een Arabische familie “samen woont” met een Joodse settler: een aparte ervaring die zich niet makkelijk laat over brengen, maar diepe indruk maakte. Bevrijd, maar ook weer niet !

’s Middags zagen we vanaf de Gouvernement Hill (waar Abraham vgl de overlevering de berg Moria voor het eerst zag, toen hij Izaäk zou offeren) de groots opgetrokken muur tussen Joden en Arabieren; boomgaarden en huizen vernietigend. Al die tijd ging ons voor een Joodse rabbi , Arikh Ashermann die vanuit de organisatie Rabbi’s for Human Rights zich inzet om de kloof te dichten waar hij maar kan. Enthousiast, vol geestdrift stond hij te vertellen, met Jeruzalem op de achtergrond en eindigde met woorden uit Micha, waaruit blijkt dat recht spreken gepaard moet gaan met recht doen.

Daarna gingen we in kleinere groepen uiteen naar een kinderpsychiatrische instelling(Netanimof naar een school waar Joodse en Arabische onderwijzers samenwerken met een gemengde klas (Yad-be-Yad school), een bemoedigend initiatief!

’s Avonds hebben we het klooster bedankt en hen een zegenbede toegezongen, een mooi einde van een enerverende dag!