3 mei: Hiken en bidden

Het is heet, al een paar dagen (en het blijft ook nog wel een paar dagen boven de 30 graden), en toch deden we wat vandaag op het programma stond: hiken in Ein Gedi. Een prachtig rotsig natuurgebied, waar onder meer de grotten en spelonken te vinden zijn waar David zich ten tijde van Saul heeft opgehouden. Na het verzamelen van water, voedsel en moed begonnen we aan de tocht van een uur of drie. De eerste anderhalf uur verliepen prima: een paar mooie watervallen, veel groen en zelfs wat ontmoetingen met andere Nederlanders, en na een vrij steile klim omhoog was de helft van de groep uitgeteld. De tweede anderhalf uur verliepen een stuk beter: na een korte meditatie en uitrusten in de schaduw bij een stukje rivier, konden we nog een stukje verder de berg op lopen en daarna rustig afdalen.

Voordat we bij Ein Gedi aankwamen moesten we een ruim uur rijden met de auto's en dat gold natuurlijk ook voor de terugreis. Tijdens het heenrijden kwamen we langs Qumran, waar in de jaren veertig van de vorige eeuw de Dode Zee-rollen zijn gevonden. We hebben niet de opgravingen zelf bezocht, maar wel een paar spreekwoordelijke blikken geworpen op de grotten waar de rollen gevonden zijn. Mooi om op die wijze het verhaal over het hervinden van de Bijbelse teksten te zien.

Het terugrijden ging voorspoedig, op enkele 'probleempjes' na bij het inrijden van de stad. Het was zo warm, dat de auto's de stijle wegen niet meer opkwamen. In de woorden van een der mannen, het lukte niet meer om 'hem' omhoog te krijgen… Na uitstappen en aanduwen konden alle auto's gelukkig verder rijden.

's Avonds hebben we een moderne orthodoxe synagoge bezocht, die zich er onder meer op voorstond hoe progressief ze bezig waren geweest met de rol van vrouwen in de synagoge. Voor de dienst kregen we uitleg over de gemeente, haar activiteiten en de liturgie van de dienst. En dat was ook wel nodig: afgezien van die paar Hebreeuws-lezenden en -sprekenden onder ons konden we er anders weinig van volgen. Vrijwel alle liturgische teksten, vooral psalmen, werden gezongen en dat was mooi en bijzonder. In het zingen wordt een heilige ruimte gecreëerd. Sommigen van ons vulden die door mee te zingen met de synagogegangers. Anderen door met de ogen dicht een eigen moment met God te nemen. De dienst werd afgesloten door een jongetje, die het laatste deel van de liturgie voorzingend op zich nam. Prachtig hoe kinderen en volwassenen samen actief waren.

Na het bezoek aan de synagoge zijn we in groepjes van twee en drie bij gezinnen op bezoek geweest, voor een sabbathmaaltijd en gesprek. Iedereen kwam enthousiast terug met mooie verhalen over uitgebreide maaltijden en persoonlijke verhalen van de gezinnen die bezocht waren. Mensen leer je niet kennen door in een land rond te rijden, maar door met ze te eten en te praten.